Geboren op 24 april 1962, als jongste telg bij de familie Bert. Een aantal onder jullie herinneren zich zeker mijn vader Rufin van Van Snick en mijn moeder Gusta De Vriendt. In augustus 1962 overleed mijn vader. Moeder bleef achter met 4 kinderen: Godelive, Petrus, Jacqueline en ikzelf.

Mijn jeugd bracht ik door in Poelk, wij woonden op de steenweg. Het prachtige landschap tussen de steenweg en de grot van Poelk was mijn dagelijks speelterrein. Tot mijn 18de liep ik school op Leberg en was intussen reeds actief bij Chiro Amigo’s Pamel. Nadien ging ik studeren in Brussel, aan VLEKHO en behaalde er in 1984 het diploma van licentiate in de economische en financiële wetenschappen. Deze periode van universitaire studies bleven uiteraard gecombineerd met mijn passie voor kinderen en jongeren, als leidster bij de chiro.

Na 2 jaar gewerkt te hebben aan UFSAL, als onderzoeksassistente rond volgende thema’s : KMO’s en middenstand, familiale ondernemingen, nieuw ondernemerschap,  jonge ondernemers,… hield ik het universiteitsleven voor bekeken. Een nieuwe uitdaging lachte mij toe bij Kluwer, uitgever van professionele informatie, softwareontwikkelaar en opleidingsspecialist. Nu, 38 jaar later, ben ik er nog steeds actief, als project manager.

Intussen evolueerde ook  mijn privéleven. Ik leerde in deze periode mijn toekomstige echtgenoot Guy Van Schelvergem kennen. Guy was afkomstig uit de Korte Kam. Guy was de zoon van Louis Van Schelvergem en Lucienne Segers.

Even later huwden we en kregen onze drie kinderen: Steffi, Jente en Jari. We bleven ons dorp trouw en vestigden ons in de Poelkbeekstraat.

Guy’s grote passie was voetbal. Maar Guy overleed jammer genoeg véél te vroeg in 2001, tijdens een voetbalmatch op de terreinen van Pamel 88, de ploeg die hij samen met mijn broer en mijn twee schoonbroers in 1988 had opgericht.

Via Guy was ik lange tijd actief betrokken bij een aantal Roosdaalse voetbalclubs: de Bollekes, Pamel 88 en nadien ook Denderzonen Pamel, waarmee Pamel 88 fuseerde.

Momenteel ben ik nog actief binnen Rausa, onze Roosdaalse Heemkundige kring & Tjouk, de vereniging die de gebouwen van de chiro beheert en onderhoudt en ook bij Chiro Amigo’s, specifiek onze chirojongens, waarmee ik als één van hun vertrouwde kookmoeders jaarlijks meetrek op kamp. Dit jaar gaan we naar het mooie Hageland (Sint-Truiden), en dit wordt mijn 22e jaar als kookmoeder. Misschien kan ik deze fakkel wel overdragen aan één van mijn kinderen? Want ook zij zijn gebeten door de chiro-microbe. “Eens chiro = altijd chiro” luidt toch de slogan volgens hen.

Sinds 2013 ben ik gemeenteraadslid in Roosdaal. Ook ben ik bestuurder en vertegenwoordiger in verschillende intercommunales.

(zie Christiane in de politiek)

Dan is er nog mijn voorzitterschap van Vrouw en Maatschappij, met acties als “witte lintjes” (tegen geweld op vrouwen) en de “Zij blij dag” (meer me-time voor vrouwen).

De afgelopen 6 jaar is er ook privé veel gewijzigd.

Mijn 3  kinderen hebben zich intussen gesettled, de ene in het Antwerpse, de andere in Oost-Vlaanderen, ja eentje blijft Roosdaal trouw. Zij zijn alle drie actief op de arbeidsmarkt en 3 kleine gezinnetjes worden gevormd. Ja, zelfs al met uitbreiding, sinds 3 april mag ik mij de fiere oma noemen van Vince, een schattig ventje. Mijn kinderen zijn terecht fier op wat hun mama gepresteerd heeft als alleenstaande sinds 2001.

En ja, daar is dat lege-nestsyndroom, naar lonkt stilaan dat pensioen.

Actief blijven is en blijft mijn leuze !  Voor de kleinkindjes zorgen hoort daarbij.

Christiane Bert